Put your hands up for Malang

Omdat wij, in tegenstelling tot de meeste toeristen & backpackers (die alleen voor een bezoek aan de Bromo hier zijn), 3 nachten in Malang verbleven, hadden wij vandaag nog een dag over om Malang te ontdekken. Deze studentenstad, met toch ongeveer één miljoen inwoners is veel minder bekend/toeristisch als bv Yogjakarta, maar heeft toch een paar leuke wijken en profileert zich meer en meer als een goede plaats om een paar extra dagen te verblijven. Zeker omdat het klimaat hier extra aangenaam is, Malang ligt namelijk op gemiddeld 500 meter boven zeeniveau.

Vanmorgen schoven we voor het eerst aan bij het riante ontbijtbuffet van het Santika Première hotel. Er was overvloed in keuze aan Indonesische en Westerse lekkernijen, zo uitgebreid als dit hadden wij het nog nooit meegemaakt!

Met onze buik goed gevuld werden we om 7u in de lobby van het hotel opgewacht door Idrus Hans, een half-Nederlands, half-Engels sprekende Indonesische gids (mét een fietsshirt aan met de Nederlandse vlag op, én de handtekening erop van niemand minder dan Laurens ten Dam) waar het enthousiasme vanaf spatte. We begrepen al snel dat het voor hem de eerste keer was dat hij een fietstocht mocht voorzien voor de reisorganisatie waarbij onze activiteit geboekt was, hij zou er dus alles aan doen om deze dag onvergetelijk te maken. Tot onze verrassing stonden de fietsen al klaar voor het hotel, en mochten we dus meteen de ochtendspits van Malang centrum trotseren. Idrus zorgde er echter voor dat alles veilig verliep, en na een dikke tien minuten lieten we drukste wijken alweer achter ons.

We fietsen eerst naar een dam, wat volgens onze gids een sterk stukje Nederlandse architectuur was. Daarna fietsen we door een paar omliggende dorpjes van de stad, kwamen langs en stopten bij een paar leuke marktjes, mooie moskees, een bakstenen-bakker en een netjes gerestaureerde hindoe-tempel (Candi ikbendenaamvergeten). Hierna ruilden we de geasfalteerde wegen in voor  smalle zandpaadjes tussen de rijst-, mais-, en andere groenten- en gewassen velden door. Geregeld stopten we even voor een praatje bij de vele (vooral) vrouwen die hard aan het werk waren, maar hier helaas veel te weinig betaald voor werden. 

Rond 11u legden  we ergens aan voor een alweer lekker smakende gado-gado, we hadden inmiddels alweer flink wat calorieën verbrand. Na de lunch gingen we weer terug richting ons hotel in Malang-centrum, maar niet na nog een bezoek te brengen aan Idrus’ huis. We dronken hier nog een kop thee, en gingen met zowat de hele buurt op de foto (superinteressant zo’n blanke toerist, als ik een euro kreeg voor elke foto die ze al met mij/ons gemaakt hebben had ik onze reis al bijna terugverdiend denk ik 😉).

Rond 12u waren we terug aan het hotel, en na een alweer frisse duik in het zwembad besloot Jelle een 1-uur durende massage te boeken in de Spa van de Santika. Soft, Medium of Hard was de keuze, en na 5 minuten Medium was ze toch overgeschakeld naar Soft (en zelfs dit was soms nog redelijk heftig), wist ze me te vertellen. Toch deed de stevige massage deugd, en met vernieuwde energie gingen we rond 15u30 nog richting downtown-Malang om te zien of hier nog iets te ontdekken was.

We lieten ons door de taxi afzetten aan het stadhuis (balai kota) van Malang, dit was het oude gouvernementsgebouw uit de tijd van de Nederlandse kolonalisatie. Heel Malang stikt trouwens van de gebouwen uit de tijd, dat dankzij haar aangename klimaat het ideale toevluchtsoord van gepensioneerde Europeanen was in die tijd. We liepen van de Alan-Alan Tuga (het ronde park waar het stadhuis aan ligt) richting de Pasar Bunga (bloemen- en plantenmarkt -> mooi!) en de Pasar Burung (vogel- en dierenmarkt -> erg zielig 😢).

In Malang is het prima wandelen, omdat alle bezienswaardigheden dicht bij elkaar liggen en er zowaar hier en daar een (veelal versperd) voetpad langs de weg ligt, oversteken blijft echter een levensgevaarlijke activiteit. We vervolgden onze wandeling naar de grote Alun-Alun van Malang, het levendige park waarrond oa. de grote moskee en de Heilig Hartkerk liggen. Lang konden we niet blijven, want het begon al richting zonsondergang te gaan, en de belangrijkste attractie van Malang wilden we graag nog zien. 

We keken onze ogen uit in Kampung Warna Warni Jodipan en Kampung Tridi, de gekleurde wijken van Malang. Het was een feest om hier rond te lopen, en we betaalden met plezier de schamele inkomprijs van 3000 rupiah pp (nog geen 20 cent) om te genieten van de gekleurde gevels, mooie muurschilderingen en leuke versieringen. Echte een unieke ervaring!

Voor we het wisten begon het alweer donker te worden en liepen we terug richting de Alun-Alun Tugu. We zouden gaan eten bij de SaigonSan, een Thai/Vietnamees met een prachtig dakterras (én nr. 1 van heel Malang op tripadvisor). Terecht, want het eten was overheerlijk, en de prijs was voor Belgische begrippen nog steeds spotgoedkoop te noemen.

We namen voor 13k rupiah (= ongeveer 80 cent) een Grab-taxi (= de Aziatische Uber) terug naar  het hotel en pakten onze koffers in voor morgenochtend, dan gaan we alweer door naar onze laatste slaapplaats op Java, Kalibaru. Malang heeft ons in ieder geval aangenaam verrast!