Bromo

De Malioboro Express, de 8 uur durende treinverbinding van Yogjakarta naar Malang, was een aangename en comfortabele manier om nog wat meer van het plattelandsleven van Oost-Java te kunnen zien. Het waren vooral rijst- en maïsvelden die we passeerden, met hier een daar een gigantische vulkaan op de achtergrond. We kwamen ook nog door een paar steden zoals o.a. Solo (Surakarta), maar verder dan (met geluk) een kijkje in de stationsbuurt door het raam van de trein kwamen we meestal niet.

Vlak voordat we om 16u in het station van Malang aankwamen werden we aan onze linkerzijde opeens verrast door Kamping Warna Warni Jodipan, ook wel de gekleurde wijk van Malang genoemd kwamen we achteraf te weten. Hier wonen de armste mensen van Malang, maar na een studenproject is het misschien wel de grootste toeristische trekpleister van de stad geworden. Foto’s konden we helaas niet maken, maar we gaan proberen er morgen nog even langs te gaan.

Toen we het station buiten liepen stonden er wel 20 mannen “taxi, taxi” te roepen. Genoeg concurrentie, en dus konden we makkelijk onderhandelen over de prijs. Nog geen kwartier later stonden we alweer in de lobby van ons (alweer erg luxe) hotel voor de komende drie nachten. We namen nog een duik in het zwembad, gingen ‘s avonds een lekkere hamburger eten bij Fat Louie (hip tentje, in de buurt van het hotel) om vervolgens al rond 20u onze hotelkamer weer opzoeken, onze wekker stond namelijk ingesteld op 00:00 uur 😱.

We gingen vandaag de beroemdste vulkaan van Java, of misschien zelfs van Indonesië, de Bromo bezoeken. Dit is het allermooiste met zonsopgang, maar omdat dit een flink stuk rijden is, eerst met de auto, daarna nog met de Jeep, werden we om 00:30 opgehaald aan ons hotel. Met allebei nog kleine oogjes kwamen we rond 03:30 aan op het punt van waar we de Sunrise zouden gaan aanschouwen, het was hier ijskoud! Gelukkig waren we hierop voorbereid met dikke kleren, en omdat we nog anderhalf uur de tijd hadden dronken we nog iets warms en maakten we uitgebreid kennis met een groep Indonesische toeristen uit Borneo waarvan we met sommige de Jeep hadden gedeeld. 

Toen het eindelijk tegen 05:00 begon te lopen gingen we, samen met onze nieuwe 24-jarige Indonesische vrienden richting het uitkijkpunt. Helaas bleek al snel dat we weer pech gingen hebben met het weer, het bleef flink bewolkt en ons zicht was met momenten redelijk beperkt. Toch was het de moeite waard, zeker toen na een half uur de zon boven het dikke wolkendek uitkwam en ons deed opwarmen (was nodig!) met de eerste zonnestralen.

Rond 6u gingen we naar beneden, richting de zandzee. Vanuit hier namen wij een maar, maar vooral de Indonesische jongeren massaal foto’s om hun instagram account nog iets aan te dikken. Na bijna een uur (!) gingen we eindelijk door richting de de voet van de Bromo-vulkaan, vanuit waar je de krater kunt beklimmen door een pittige klim van 2 km door de zandzee te combineren met een stijle, gammele trap van 249 treden. Zo gezegd, zo gedaan (de Indonesian kids hadden hier onbegrijpelijk genoeg dan weer géén zin in), een goed uur later stonden we te puffen aan de rand van de krater. Hier hadden we niet alleen een mooi zicht op het binnenwerk van de vulkaan, maar ook op de rest van het omliggende nationaalpark. Het totaalplaatje deed ons een beetje denken aan Death Valley.

We genoten nog wat van de omgeving en zetten daarna de afdaling terug in, de felle zwavellucht begon na een tijdje wel wat hinderlijk te worden. Op de vraag of we op de rug van één van de honderden aanwezige paarden de rit terug wilden maken antwoordden we beide in koor “nee”. Helaas waren er toch nog veel (te dikke) toeristen die wél op deze arme beesten, in de blakende zin de tocht naar boven én naar beneden maakten (tot aan de trappen)

Toen we weer terug bij de groep waren trokken we verder met de Jeep (ik met een paar man op het dak, superleuk!), en stopten nog op een paar plaatsen. Omdat iedereen erg moe aan het worden was werd het enthousiasme stilaan ook iets minder (vooral van de foto-makende-verslaafde Indo’s). De chauffeur had het begrepen en zette de tocht terug richting het punt in waar we ‘s nachts waren afgezet.

we praatten nog een klein beetje na met de groep, namen afscheid en werden rond 13u ‘s middags keurig afgezet aan ons hotel. Weer een frisse duik in het zwembad, daarna toch een paar uurtjes slaap inhalen en ‘s avonds na een heerlijke douche een nog heerlijkere maaltijd te hebben gegeten bij “Simpang Luwe”, is het rond 21u toch al weer bijna bedtijd. Al dat nachtgebraak hakt er flink in, bovendien worden we morgenvroeg om 7u alweer opgehaald voor een fietstocht rond Malang, wordt vast superleuk. Groetjes!!